17 Οκτωβρίου 2010

Η σημασία του Νόμπελ

Το Νόμπελ είναι ένα καθαρά ατομικό βραβείο. Αναγνωρίζει και επιβραβεύει συγκεκριμένα επιτεύγματα ερευνητών που με τις ιδέες τους διευρύνουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Η βράβευση του Χριστόφορου Πισσαρίδη με το βραβείο Νόμπελ είναι λοιπόν ένα τεράστιο επίτευγμα το οποίο πρέπει να πιστωθεί αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο το βραβευμένο. Αναπόφευκτα βέβαια, κάποια από την αίγλη που συνοδεύει το βραβείο μεταφέρεται και στους ανθρώπους και τους οργανισμούς με τους οποίους συνδέεται ο βραβευμένος επιστήμονας. Έτσι και η Κύπρος πρέπει να αισθάνεται περήφανη γιατί ένας δικός μας άνθρωπος έφτασε στην ανώτατη βαθμίδα της επιστημονικής καταξίωσης. Τα μηνύματα που παίρνουμε αυτές τις μέρες από φίλους και συνεργάτες στο εξωτερικό αποτελούν ένδειξη ότι αυτή η σύνδεση δεν περνά απαρατήρητη.

Αυτό όμως που έχει πολύ μεγαλύτερη πρακτική σημασία είναι ότι ο βραβευθείς δεν είναι απλώς κάποιος Κύπριος που διαπρέπει στο εξωτερικό. Είναι ένας άνθρωπος που διατηρεί στενούς δεσμούς με τον τόπο του και μάλιστα από τον ερχόμενο Ιανουάριο θα βρίσκεται στην Κύπρο ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Για να γίνει αντιληπτή η τεράστια σημασία αυτού του γεγονότος χρειάζεται να επισημάνουμε ορισμένα δεδομένα. Είναι γνωστό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρωτοπόρες στην επιστημονική έρευνα και τα περισσότερα βραβεία Νόμπελ δίνονται σε ερευνητές που ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ. Στην οικονομική επιστήμη το φαινόμενο αυτό είναι ίσως ακόμα πιο έντονο από ότι είναι στις υπόλοιπες επιστήμες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο εν ζωή Νομπελίστες οικονομολόγοι εκτός ΗΠΑ (ο Selten στη Γερμανία και ο Aumann στο Ισραήλ). Δεδομένου ότι αμφότεροι είναι 80άρηδες, συμπεραίνουμε ότι από τον ερχόμενο Ιανουάριο ο μόνος ενεργός Νομπελίστας οικονομολόγος εκτός ΗΠΑ θα ζει στην Κύπρο και θα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου! Η εδώ παρουσία του Χρ. Πισσαρίδη αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης προς το Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Τμήμα Οικονομικών και αναβαθμίζει το κύρος τους στο διεθνή χώρο, κάτι που θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο στις προσπάθειες προσέλκυσης φοιτητών και ακαδημαϊκού προσωπικού.

Η βράβευση Πισσαρίδη φέρνει στην επιφάνεια και τον τρόπο που η Κύπρος (δεν) αξιοποιεί τους αρίστους της. Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης ήταν διακεκριμένος και το 2001, όμως προτιμήθηκε τότε κάποιος με σαφώς λιγότερα προσόντα για το νευραλγικό πόστο του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Η υπεροχή των διασυνδέσεων επί των προσόντων είναι δυστυχώς ο κανόνας και όχι η εξαίρεση σε όλες τις εκφάνσεις τις πολιτικής μας ζωής. Ας ελπίσουμε ότι η βράβευση Πισσαρίδη θα χτυπήσει καμπανάκι και θα αποτελέσει το έναυσμα για μια καλύτερη αξιοποίηση των πολλών Κυπρίων που διαπρέπουν τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.

Πολίτης, 17/10/2010

Μια διόρθωση: υπάρχει ακόμα ένας εν ζωή οικονομολόγος εκτός ΗΠΑ, ο James Mirrlees (Ην. Βασίλειο).

1 σχόλιο:

Αντιπολιτευόμενος είπε...

Πολύ αμφιβάλλω για το κατά πόσον αυτή η κυπριακή κοινωνία είναι σε θέση να αποτεινάξει την μετριοτητοκρατία.

Όποιο κεφάλι σηκωθεί έστω να εξετάσει το ορίζοντα της μετριότητας του κυπριακού δημοσίου βίου, αυτόματα το θεριζει το κατεστημένο όπως μια χορτοκοπτική το γρασίδι.

Έτσι, για μένα ο Πισσαρίδης είναι ο κορυφαίος πολιτικός πρόσφυγας της Κύπρου.