Τον περασμένο Δεκέμβριο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έκανε λόγο για "ελληνικό μοντέλο" το οποίο θα έβγαζε τη χώρα από την οικονομική κρίση χωρίς να υιοθετεί τις "νεοφιλελεύθερες πρακτικές" δημοσιονομικής περισυλλογής που ζητούσαν οι πιστωτές και οι διεθνείς οργανισμοί. Εξήγγειλε μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και σταδιακή μείωση των δημοσίων υπαλλήλων χωρίς όμως να υιοθετεί τις προτάσεις για μειώσεις μισθών. Τελικά το ελληνικό μοντέλο αποδείχτηκε βραχύβιο, αφού πολύ γρήγορα ο κος Παπανδρέου αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μειώσεις μισθών στο δημόσιο, καθώς και σε επέκταση της ηλικίας συνταξιοδότησης προς αντιμετώπιση του ασφαλιστικού.
Τα μεγάλα προβλήματα του κρατικού μισθολογίου και του ασφαλιστικού (δηλαδή του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων) είναι τα ίδια που αντιμετωπίζουμε και στην Κύπρο. Το δικό μας δημόσιο χρέος δεν είναι βέβαια στα επίπεδα της Ελλάδας, όμως οι τάσεις είναι προς αυτή την κατεύθυνση και είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές. Η αδυναμία λήψης πολιτικά δύσκολων αποφάσεων που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτό το σημείο παρουσιάζεται και στην Κύπρο. Όπως και στην Ελλάδα, πολλές ελπίδες εναποτίθενται στον πολιτικά εύκολο στόχο της πάταξης της φοροδιαφυγής. Ένα στόχο που είναι ασφαλώς θεμιτός, είναι όμως και δύσκολος και τα όποια αποτελέσματά του θα πάρουν χρόνο να φανούν.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν άλλα μέτρα που μπορούν να έχουν αντίκτυπο τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμο αλλά είναι πολιτικά δύσκολα γιατί επηρεάζουν κεκτημένα. Τα έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν από αυτή τη στήλη, αλλά αξίζει τον κόπο να τα επαναλάβουμε:
1. Μηδενικές αυξήσεις στο δημόσιο για τα επόμενα μερικά χρόνια. Ας σημειωθεί ότι αυτό το μέτρο δεν συνεπάγεται μείωση μισθών αφού η ΑΤΑ και οι προασυξήσεις εξασφαλίζουν αυξήσεις της τάξης του 4-6% ετησίως.
2. Μόνιμη μείωση των κλιμάκων εισδοχής για νεοπροσληφθέντες στο δημόσιο.
3. Σταδιακή αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, πρώτα για τους δημόσιους υπαλλήλους και μετά για όλους.
Αν ξεκινήσουμε από σήμερα να υιοθετούμε τα πιο πάνω μέτρα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα χωρίς να χρειαστεί να μειωθούν μισθοί ή συντάξεις. Το βάρος της δημοσιονομικής εξυγίανσης θα διαμοιραστεί ευρύτερα και δικαιότερα και οι επιπτώσεις θα απορροφηθούν πιο εύκολα από την κοινωνία. Αν καθυστερήσουμε, οι επιπτώσεις θα είναι μεγαλύτερες, μαζικότερες και σαφώς πιο οδυνηρές.
Οι επιλογές είναι απλές και ξεκάθαρες. Το ερώτημα είναι αν διαθέτουμε την ωριμότητα ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα να πάρουμε τις δύσκολες αποφάσεις. Η αναμενόμενη ανακοίνωση από την κυβέρνηση του νέου πακέτου μέτρων για τη δημοσιονομική εξυγίανση θα αποτελέσει μια σημαντική ένδειξη ως προς τη δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.
Πολίτης, 21/2/2010
Ναι, ας φταίξουν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι που φαίνεται το πραγματικό τους εισόδημα και οι ιδιώτες ας συνεχίσουν τη φοροδιαφυγή. Όλο εύκολες λύσεις αυτός ο τόπος, εξού και τα αποτελέσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Σημειωτέον, δεν ισχυρίζομαι να μην ληφθούν μέτρα ΚΑΙ στον δημόσιο τομέα, αλλά όχι ΜΟΝΟ στον δημόσιο ή τόσο ακραία)
Ίσως κάποτε έρθει κάποιος που δεν λέει τα τετριμμένα, κάποιος που τολμά και σκέφτεται "outside the box". Έως τότε... μια απ' τα ίδια